Skip to main content

"Μπορούμε να συνεισφέρουμε στην κατασκευή πολεμικών πλοίων!"

Συνένετυξη του: ΓΡΗΓΟΡΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ, Καθηγητού Ναυτικής & Θαλάσσιας Υδροδυναμικής, Σχολής Ναυπηγών Μηχανολόγων-Μηχανικών Ε.Μ.Π., Προέδρου ΕΛ.Ι.Ν.Τ.

«Υπάρχει έντονη κινητικότητα σχετικά με τη προστασία του περιβάλλοντος.  Τον περιορισμό εκπομπών καυσαερίων από τα πλοία, η οποία τάση εκδηλώνεται μέσα από τον ΙΜΟ, αλλά και μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση όπου αναμένεται να αλλάξει ουσιαστικά τον τρόπο δραστηριοποίησης της ναυτιλίας», επισημαίνει στη συνέντευξή του στο Κανάλι Ένα του Πειραιά, ο κ. Γρηγόρης Γρηγορόπουλος, Πρόεδρος Δ.Σ. του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Τεχνολογίας (ΕΛ.Ι.Ν.Τ.) και Καθηγητής, Κοσμήτορας της Σχολής Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του Ε.Μ.Π.

Το ΕΛ.Ι.Ν.Τ. είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, ιδρύθηκε πριν από 50 περίπου χρόνια, το 1972, και σκοπό έχει να προάγει την ναυτική τεχνολογία. Αυτή τη στιγμή έχει περίπου 600 μέλη τα οποία δραστηριοποιούνται σε όλο το φάσμα της ναυτιλίας. Διοργανώνει ημερίδες, συνέδρια, με σκοπό να ενημερώνει τα μέλη του για τις νέες τεχνολογίες. Διοργανώνει και το μεγάλο ετήσιο συνέδριο όπου φέτος διεξήχθη διαδικτυακά, με θέμα τις τεχνολογικές μεταβολές στη ναυτιλία.


Στην εκπομπή που γίνεται κάθε Παρασκευή σε συνεργασία με το maritimes.gr και παρουσιάζουν ο Νίκος Μπαρδούνιας και ο Μάρκος Κάντζιος, ο κ. Γρηγορόπουλος απαντά σχετικά με το αν συμμετάσχει το ΕΛ.Ι.Ν.Τ σε αυτή την παραγωγική διαδικασία επίτευξης αυτών των στόχων: «Τα μέλη του ΕΛ.Ι.Ν.Τ. συνεισφέρουν την τεχνογνωσία τους την οποία κοινοποιούνε σε όλη τη ναυτιλιακή κοινότητα. Το ΕΛ.Ι.Ν.Τ. έχει συμμετάσχει και σε διεθνή projects, αλλά κινούμαστε και περαιτέρω, δραστηριοποιούμαστε σε αναπτυξιακά και κοινοτικά προγράμματα. Επίσης να τονίσω, πως τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε περιορισμένη δραστηριότητα γύρω από τη ναυπηγοεπισκευή στην Ελλάδα. Ελπίζουμε στο άμεσο μέλλον στην επαναδραστηριοποίηση των ναυπηγείων, κυρίως των μεγάλων, όπου θα μας προσφέρει νέες ευκαιρίες δραστηριοποίησης».

Για το εάν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή, ο Καθ. Κοσμήτορας της Σχολής Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών Ε.Μ.Π.. λέει: «Το Πολυτεχνείο όπου η Σχολή Ναυπηγών ιδρύθηκε το 1969, μαζί με τις εγκαταστάσεις τις οποίες διαθέτει, έχει προσφέρει υπηρεσίες και στην εμπορική ναυτιλία και στην ακτοπλοΐα, αλλά και στο Πολεμικό Ναυτικό. Έχουμε κάνει πάνω από 30 project με το Πολεμικό Ναυτικό σε όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης έχουμε βελτιώσει πάρα πολλά σκάφη της ακτοπλοΐας, όπως και με τη ποντοπόρο ναυτιλία. Όμως, όπως γνωρίζετε, στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη δεν κατασκευάζονται ποντοπόρα πλοία παρά μόνο πολεμικά. Έχουμε συνεισφέρει στην βελτίωση των ελληνικών πολεμικών πλοίων και φυσικά μπορούμε να συνεισφέρουμε, εφόσον μας ζητηθεί, στην κατασκευή νέων πολεμικών πλοίων και εφόσον αποφασιστεί να κατασκευαστούν σε ελληνικά ναυπηγεία. Το κυριότερο, αν αποφασισθεί, να χρησιμοποιηθεί και η ελληνική τεχνογνωσία σε συνδυασμό με γνωστά κέντρα, πιθανόν του εξωτερικού».

Για το εάν ζητηθεί να συμμετάσχει το Πολυτεχνείο αλλά και το Ινστιτούτο, είτε με τεχνογνωσία είτε με ιδέες, ο κ. Γρηγορόπουλος απαντά θετικά, δίνοντας παράλληλα παραδείγματα από ξένους που χρησιμοποίησαν δικά τους projects και ιδέες: «Εάν μας ζητηθεί, φυσικά. Με μεγάλη μας χαρά. Εδώ αναπτύσσουμε τεχνογνωσία και τεχνολογία η οποία εάν δεν υπάρχει ναυπηγοεπισκευή στη χώρα μας χρησημοποιείτε από τους ξένους. Καταρχάς το εργαστήριο στο Πολυτεχνείο συνεργάζεται με ξένους, από την Ιταλία, από το Μόντε Κάρλο και από άλλες χώρες που έχουν κάνει πειράματα και μελέτες σε εμάς. Επίσης, έχουμε αναπτύξει μια σειρά ταχυπλόων σκαφών στο εργαστήριο ναυτικής και θαλάσσιας αεροδυναμικής η οποία χρησιμοποιείται από το αμερικανικό ναυτικό για την καινούργια σειρά αμερικανικών ταχύπλοων αποβατικών. Επομένως υπάρχει τεχνογνωσία, αλλά και από τη συμμετοχή μας σε προγράμματα και διεθνή φόρα προκύπτει ότι έχουμε τεχνογνωσία αιχμής. Όλα αυτά βεβαίως θα μπορούσαν ακόμα να βελτιωθούν εάν υπάρχει περισσότερη χρηματοδότηση τόσο από τους ιδιώτες όσο και από το κράτος».

Για την διαδικασία σχεδίασης και κατασκευής πολεμικού πλοίου άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ο Καθ. Ε.Μ.Π επισημαίνει: «Η σχεδίαση ενός πολεμικού πλοίου είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Οι χώρες που αναφέρατε σχεδιάζουν πολεμικό πλοίο με ορίζοντα δεκαετίας. Η γνώμη η δική μου και φαντάζομαι και άλλων συναδέλφων, είναι πως εν όψη των επιτακτικών αναγκών ανανέωσης του στόλου του πολεμικού μας ναυτικού, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η ελληνική τεχνογνωσία σε συνδυασμό με υπάρχουσα ξένη τεχνογνωσία. Απλώς θα πρέπει να εμπλακούμε και εμείς σε αυτές τις σχεδιάσεις, να τις βελτιώσουμε και το κυριότερο, κατά τη επιλογή των διαφόρων τύπων μπορούμε μα συμμετέχουμε και εμείς στις προδιαγραφές που θα ζητηθούν. Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος είναι και να ξέρει και να αγοράζει. Καμιά χώρα δεν κάνει την κατασκευή πολεμικού πλοίου μόνη της, υπάρχει μια διεθνής συνεργασία».

Για τις πηγές χρηματοδότησης και για το εάν θα μπορούσε σε αυτό το νευραλγικό κομμάτι να υπάρχει σύμπραξη με ιδιωτικά κεφάλαια, ο κ. Γρηγορόπουλος επισημαίνει: «Το ΕΛ.Ι.Ν.Τ δεν έχει πόρους από ιδιωτικούς φορείς, το ίδιο παράπονο υπάρχει και στο Πολυτεχνείο. Η τεχνογνωσία δεν αποκτάτε από τη μια μέρα στην άλλη. Οι ξένοι βελτιώνουν συνεχώς την τεχνολογία τους και παράγουν σύγχρονα προϊόντα».